Δημοτικά Τραγούδια

ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΤΟ ΝΕΡΟ

Της Καλαμάτας το νερό,     

κόρη Καλαματιανή,             

έμαθα πως έχει βδέλλες,     

Καλαματιανές κοπέλες.                  

Και έσκυψα να πιω νερό,    

Κόρη καλαματιανή,             

αχ, να πιω και να γεμίσω,   

μαύρα μάτια ν’ αντικρίσω.  

Κι έπεσε το μαντίλι μου,    

κόρη Καλαματιανή,             

αχ, το χρυσοκεντημένο,      

μια χαρά ήταν το καημένο.  

Της Καλαμάτας το νερό,     

κόρη Καλαματιανή,             

έμαθα πως έχει βδέλλες,     

Καλαματιανές κοπέλες.                  

                                                          ΣΑΝ ΠΑΣ ΜΑΛΑΜΩ Μ’ ΓΙΑ ΝΕΡΟ

Σαν πας Μαλά – Μαλά – Μαλάμω μου

σαν πας Μαλάμω μ’ για νερό

σαν πας Μαλάμω μ’ για νερό

στη βρύση θα σε καρτερώ.

Κι αν σου τσακί – Μαλά – Μαλάμω μου

κι αν σου τσακίσω το σταμνί

κι αν σου τσακίσω το σταμνί

θα πας στο σπίτι σου άδεια.