Το νερό της πόλης μου

Επιτραπέζιο   ν ε ρ ό

    Λέμε το νερό που πίνεται, το πόσιμο νερό, το νερό που φθάνει σ' όλα τα σπίτια. Είναι από γεωτρήσεις του Δήμου σε διάφορες περιοχές του Λουτρακίου και είναι επιστημονικά αναγνωρισμένο. Χαρακτηρίζεται ως διουρητικό και άριστο ορεκτικό επιτραπέζιο νερό.Έχει διαύγεια τέλεια, οσμή καμία,γεύση ευχάριστη, περιέχει μεγάλη ποσότητα  μεταλλικού μαγνησίου που το κάνει εξαιρετικά πολύτιμο. Είναι νερό – φάρμακο και κυκλοφορεί εμφιαλωμένο σ όλες τις χώρες της Κοινότητας.

         …     Νερό κρυμμένο μέσα στη γη

Το  πόσιμο νερό προέρχεται απ΄τη βροχή ή το χιόνι.Μέρος του νερού περνάει μέσα από τα πετρώματα της γης και συγκεντρώνεται στο υπέδαφος σε τεράστιες λεκάνες.Σ’ αυτό βοηθούν τα πετρώματα των Γερανίων που αποτελούνται από σπασμένο ασβεστόλιθο που επιτρέπει το πέρασμα τουβρόχινου νερού.Αυτό συγκεντρώνεται στη λεκάνη του Λουτρακίου που ξεκινάει από τους πρόποδες του βουνού και φθάνει ως νότια ως το ποτάμι του Πραθίου και ανατολικά ως τους λόφους.Αδιάβροχη επένδυση στη λεκάνη αποτελεί ο άργιλος  ,ο οποίος δεν αφήνει το νερό να διέρχεται και να χαθεί.Τα πετρώματα που βρίσκονται ακριβώς πάνω,γεμίζουν με νερό και ονομάζονται υδροφόρα στρώματα.Το ψηλότερο επίπεδο νερού σ’ ένα τέτοιο στρώμα αποτελεί τον υδροφόρο ορίζοντα .

    Μάθ ε και  α υ τ ό :

Τ ο νερό που πίνουμε δε χλωριώνεται! Αυτό μπορεί να συμβεί πολύ σπάνια , μόνο όταν παρουσιαστεί μόλυνση.Το νερό ελέγχεται από τα εργαστήρια του Δήμου, κι αν παρουσιαστεί κάτι ειδοποιείται η υγειονομική υπηρεσία.

Έχουμε το προνόμιο να χρησιμοποιούμε για όλες τις ανάγκες μας ένα καθαρό και υγειινό νερό, από τα καλύτερα του κόσμου.Είναι όμως σωστό να χρησιμοποιούμε μιας τέτοιας ποιότητας νερό για όλες τις ανάγκες μας;

             Τ ο  ν ε ρ ό   π ε ρ ι έ χ ε ι

• Α ν ι ό ν τα ανθρακικού ασβεστίου ,χλωρίου,νατρίου,θείου κ.α
• Κ α τ ι ό ν τα ασβεστίου,μαγνησίου, νατρίου,καλίου,κλπ.

Γ ι ‘ α υ τ ό     εί ν α ι     μ ο ν α δ ι κ ό!

Ο σταγονούλης...

Νερό...

Υδρίες - Κανάτες - Στάμνες

Υπόγειο νερό

Εξοικονομηση νερού και όχι σπατάλη

Λεξιλόγιο τοίχου

Νερό και Παράδοση

Παλιότερα, που η σχέση ανθρώπου – φύσης ήταν στενότερη, το νερό είχε σημαντική θέση στα ήθη και τα έθιμα της κάθε περιοχής. Όταν τα χωράφια ταλαιπωρούνταν από την ανομβρία και την ξηρασία ο ιερέας τα ευλογούσε και μαζί με τους πιστούς παρακαλούσαν το θεό να βρέξει κάνοντας λιτανείες των εικόνων μετά το τέλος της λειτουργίας.

Ένα άλλο έθιμο είναι η Πιρπιρούνα και παρατηρείται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Αφού στολίσουν τα παιδιά ένα κοριτσάκι με πρασινάδες περνούν από όλα τα σπίτια και τραγουδούν τραγούδια που παρακαλούν το θεό για βροχή:

Πιρπιρούνα περπατεί, το Θεό παρακαλεί, για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή για να γεν' τα στάρια μας και τα καλαμπόκια μας. Μπάρις μπάρις τα νερά, μπάρις μπάρις τα κρασιά

Οι νοικοκυρές βρέχουν την Πιρπιρούνα και την κερνούν για το καλό. Το ίδιο έθιμο παρουσιάζεται στον Πόντο αλλά το ρόλο της Πιρπιρούνας εδώ έχει μια σκούπα, χορταρένια με μακρύ κοντάρι, στολισμένη με λουλούδια και πρασινάδες. Στην Εύβοια στολίζουν έναν άνδρα ο οποίος φορά και ένα κουδούνι. Τα τραγούδια έχουν παρόμοιο περιεχόμενο και το έθιμο αυτό συμβαίνει στο τέλος της άνοιξης, γιατί συχνά υπάρχει ξηρασία.

Έθιμα σχετικά με το νερό συμβαίνουν και την Πρωτοχρονιά σε όλη τη χώρα. Ο καινούργιος χρόνος συνδυάζεται με το φρέσκο νερό για να έχουν οι άνθρωποι υγεία, καλή σοδειά, ευτυχία. Αφήνουν προσφορές στη βρύση ή στην πηγή για να καλοπιάσουν το ξωτικό ή τη νεράιδα του νερού. Στη Σκύρο ρίχνουν γλυκά στο νερό για να το γλυκάνουν ενώ στον Πόντο όποιος βρει το φλουρί της βασιλόπιτας έπρεπε να σηκωθεί πρωί πρωί, να πάει στη βρύση και να φέρει νερό.

Στην Αιτωλία «ταΐζουν» τη βρύση με ένα μείγμα από καρπούς, τα πολυσπόρια. Το παιδί πρέπει να παραμείνει αμίλητο και από το «αμίλητο νερό» που θα φέρει πλένονται όλοι για τα χρόνια πολλά.

Στην Εύβοια καλημερίζουν πρώτα τη βρύση και μετά τους άλλους. Στη Λέσβο καθώς χύνουν το «αμίλητο νερό» εύχονται για παραγωγικότητα των ζώων.

Γενικά η άφθονη ροή του νερού  παρομοιάζεται με την αφθονία αγαθών. Ο κλήδονας (αρχαία Ελληνικά Κληδών =οιωνός) είναι ένα ακόμα έθιμο που λαμβάνει χώρα στις 24 Ιουνίου, του Αι Γιαννιού. Δύο παιδιά, όχι ορφανά, αμίλητα παίρνουν νερό (αμίλητο νερό) από τρεις βρύσες και το ρίχνουν σε πήλινο δοχείο, στο οποίο όσοι συμμετέχουν στο έθιμο ρίχνουν δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, χάντρες κ.λ.π. Σκεπάζουν το δοχείο με κόκκινο πανί και το πρωί ανοίγουν τον κλήδονα τραγουδώντας και βγάζοντας απ’ το δοχείο ένα – ένα τα αντικείμενα που είναι μέσα. Ανάλογα με το τραγούδι που ακούγεται, όταν το κάθε αντικείμενο βγαίνει απ’ τον κλήδονα, φανερώνεται και η τύχη του ιδιοκτήτη του. Άλλωστε πιστεύεται ότι το νερό έχει στενή σχέση με την μαντική και ότι από τα νερά αναβλύζει η προφητική ικανότητα. Ύστερα τα κορίτσια τραγουδούν στους δρόμους σχετικό τραγούδι:

Κόρες με τα’ άστρα κίνησαν στη βρύση για να πάνε, να πάρ’ αμίλητο νερό, στον κλήδονα να πάνε. Αϊ-Γιάννη Κληδονάρη, που της μοίρας δίνεις χάρη, που της μοίρας δίνεις χάρη, Αϊ-Γιάννη Κληδονάρη.

Νερό και Θρησκεία

Η κατάδυση σ’ αυτό ή το βάπτισμα συμβολίζει την επιστροφή στην άμορφη, αμόλυντη πρωταρχική ύπαρξη, ενώ η ανάδυση την επάνοδο σε μια νέα μορφική εκδήλωση απαλλαγμένη από κάθε πρότερο μίασμα. Εκεί παραπέμπουν εξάλλου και το τελετουργικό λουτρό των αγαλμάτων στον αρχαίο κόσμο, το χριστιανικό ράντισμα και ο αγιασμός, το βάπτισμα κ.ά.

Η παγκοσμιότητα των «κατακλυσμιαίων μύθων» αποδεικνύει επίσης την πεποίθηση του ανθρώπου ότι το νερό είναι τιμωρός (πλημμύρα - καταστροφή) και καθαρτήριο συγχρόνως, αφού η ανάδυση σ’ έναν νέο κόσμο είναι η απαρχή μιας νέας πορείας.

Όπως συμβολίζεται ο θάνατος και η ανάσταση του ανθρώπου με την κατάδυση στο νερό, έτσι και ο κατακλυσμός αντιπροσωπεύει την καταστροφή του παλαιού κόσμου και την έναρξη ενός νέου. Κάθε φορά που ένας κατακλυσμός κατέστρεφε έναν πολιτισμό θεωρούνταν ως η τιμωρία για το διεφθαρμένο αυτό κόσμο. Εφόσον ο αμαρτωλός άνθρωπος καταστρέφεται δημιουργείται ένας νέος, ηθικός και ο παλιός δεν έχει την ευκαιρία να γίνει χειρότερος, γιατί παύει να υπάρχει. Η κιβωτός (ή η βάρκα) συμβολίζει τη θετική αξία του κατακλυσμού. Τη σωτηρία απέναντι στο θάνατο. Άρα ο θάνατος ίσως δεν είναι το τελευταίο ταξίδι του ανθρώπου αλλά το πρώτο, καθώς μετά απ’ αυτόν έρχεται η αναγέννηση.

 Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε ότι το νερό υπήρχε πριν από κάθε άλλη ύλη, προτού υπάρξει ζωή. Η δύναμη του νερού παρουσιάζεται με έντονες, χαρακτηριστικές εικόνες κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από τη γη της Αιγύπτου όταν σχίστηκαν τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας και πέρασαν οι Ισραηλίτες χωρίς να πάθουν το παραμικρό αντίθετα με τους Αιγυπτίους οι οποίοι καταπνίγηκαν ή όταν κτύπησε ο Μωυσής με το ραβδί του στο βράχο στη Ραφιδείν και άρχισε ξαφνικά να τρέχει από το βράχο νερό, για να πιει ο λαός.

“Ἀρχή τοῦ κόσμου τό ὕδωρ καί

ἀρχή τῶν Εὐαγγελίων ὁ Ἰορδάνης”

                   Κύριλλος Ιεροσολύμων

Νερό και Μυθολογία

Από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι το νερό ήταν κι εξακολουθεί να είναι η βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη του πολιτισμού. Η πεποίθηση αυτή καθρεφτίζεται στις λαϊκές δοξασίες, στη μυθολογία και στις θρησκείες.

Το νερό συμβολίζει την αρχέγονη ουσία απ’ την οποία δημιουργήθηκαν όλες οι μορφές ζωής. Πέρα όμως από τις όποιες θεοποιήσεις, το νερό στάθηκε και ένα παγκόσμιο σύμβολο αγνότητας, διαύγειας και κάθαρσης. Σε όλες τις θρησκείες, από τις αρχαιότερες μέχρι τις πιο σύγχρονες, η επαφή με το νερό συνιστά αναγέννηση και κάθαρση. Το «αθάνατο νερό», η «πηγή της νεότητας», το «νερό της ζωής», αποτελούν μυθικές εκφράσεις της ίδιας αλήθειας: ότι στο νερό ενυπάρχουν η ζωή και η αιωνιότητα. Για πολλούς λαούς και σε πολλές εποχές το νερό αποτέλεσε σύμβολο ζωής και δημιουργίας.

Οι αρχαίες κοινωνίες θεοποίησαν το νερό. Η ελληνική μυθολογία είναι πλούσια σε μύθους και θαλάσσιες θεότητες (Ποσειδώνας, Πρωτέας, Νηρέας, Αλφειός, κ.α.) που σχετίζονται με το νερό.

Για τους Ιάπωνες, η στεριά σχηματίστηκε όταν μια σταγόνα της υγρής ύλης του χάους έπεσε πάνω στη Γη, ενώ οι Ινδοί πιστεύουν πως το νερό είναι απαραίτητο για την κίνηση του Σύμπαντος, επειδή κλείνει μέσα του τη δύναμη που το κινεί.

Ο θεός Ατούμ της αρχαίας Αιγύπτου γεννήθηκε από το νερό, και οι Μάγιας, στην Κεντρική Αμερική, το λάτρευαν σαν θεό. Μάλιστα πολλοί τίτλοι ευγενείας, των Μάγια, αφορούσαν το νερό, όπως το ύδωρ του Caracol που είχε αποδοθεί σε μέλος της αριστοκρατίας. Οι Ασσύριοι πίστευαν πως το Σύμπαν γεννήθηκε από το νερό.

Η κατανομή του νερού στη Γη

Εξάτμιση - Διαπνοή - Συμπύκνωση

Εξάτμιση είναι η διεργασία µέσω της οποίας το νερό γίνεται από υγρό αέριο, ή αλλιώς υδρατμός, και αποτελεί το βασικό τρόπο µε τον οποίο το νερό από υγρό ξαναμπαίνει στην ατμόσφαιρα και μαζί στον υδρολογικό κύκλο. Οι ωκεανοί, οι θάλασσες, οι λίμνες και τα ποτάμια παρέχουν περίπου το 90% της υγρασίας της ατμόσφαιρας, ενώ τα φυτά, µέσω της διαπνοής παρέχουν το υπόλοιπο 10%. Η θερμότητα (ενέργεια), που παρέχει ο ήλιος είναι απαραίτητη για την εξάτμιση.

∆ιαπνοή είναι η διεργασία µέσω της οποίας η υγρασία μεταφέρεται από τις ρίζες των φυτών μέχρι τους μικρούς πόρους (τα στόματα) που βρίσκονται στο κάτω μέρος των φύλλων όπου και μετατρέπεται σε υδρατμό και απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα. Η διαπνοή είναι ουσιαστικά η εξάτμιση του νερού από τα φύλλα των φυτών.

Συμπύκνωση: Νερό που μεταβάλλεται από αέρια σε υγρή μορφή

Η συμπύκνωση είναι η διεργασία της μετατροπής του νερού από την αέρια στην υγρή μορφή. Η συμπύκνωση είναι σημαντική για τον κύκλο του νερού, διότι επιτρέπει τον σχηματισμό των σύννεφων. Τα σύννεφα, παράγουν κατακρημνίσματα (βροχή, χιόνι, χαλάζι) τα οποία είναι και ο βασικός τρόπος µε τον οποίο το νερό ξαναγυρίζει στην επιφάνεια της Γης. Η συμπύκνωση είναι το αντίθετο της εξάτμισης.

Η συμπύκνωση, είναι επίσης υπεύθυνη για την ομίχλη, για το θάμπωμα των τζαμιών κατά τη διάρκεια μιας κρύας μέρας, για το νερό που στάζει από το εξωτερικό ενός ποτηριού µε κρύο νερό κ.ά.

Ο κύκλος του νερού

Το νερό κινείται συνεχώς μέσω του αέναου κύκλου του, που ονομάζεται «Υδρολογικός Κύκλος» ή «Κύκλος του νερού».

 Το νερό συνεχώς αλλάζει μορφές. Κινείται από τον ουρανό προς τη γη και πάλι πίσω στον ουρανό. Αυτό λέγεται κύκλος του νερού. Το νερό επιστρέφει στη γη ως βροχή, χιόνι, χιονόνερο, ή χαλάζι. Κάποιες ποσότητες νερού διαποτίζουν το έδαφος και αποθηκεύονται ως υπόγεια νερά. Το υπόλοιπο ρέει στα ρυάκια, τις λίμνες, τους ποταμούς, και τους ωκεανούς. Ο ήλιος θερμαίνει το επιφανειακό νερό και το μετατρέπει σε υδρατμούς. Αυτή η διαδικασία λέγεται εξάτμιση. Με την εξάτμιση το νερό απομακρύνεται από οποιαδήποτε επιφάνεια.

Τα φυτά με τη διαδικασία της διαπνοής και της επιδερμικής εξάτμισης από την επιφάνεια των φύλλων, οι άνθρωποι και τα ζώα με τη διαδικασία της εφίδρωσης και της εξάτμισης του ιδρώτα τους αποδίδουν επίσης ποσότητες υδρατμών στην ατμόσφαιρα. Οι ζεστοί υδρατμοί ανέρχονται προς στον ουρανό και διαμορφώνουν τα σύννεφα. Όταν οι υδρατμοί στα σύννεφα συμπυκνωθούν, λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας που επικρατεί στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό που περιέχουν και το απελευθερώνουν με τη μορφή βροχής χιονιού και των άλλων κατακρημνισμάτων πίσω στη γη. Εδώ ο κύκλος του νερού ολοκληρώνεται και αρχίζει πάλι.

Έρευνα - Η χρήση του νερού στη ζωή

Στην προσπάθεια μας να διερευνήσουμε την ποσότητα του νερού που καταναλώνουμε στην καθημερινή μας ζωή, δημιουργήσαμε και μοιράσαμε από ένα ερωτηματολόγιο στους μαθητές του σχολείου μας και στους γονείς, αντίστοιχα. 

• Για να δείτε το ερωτηματολόγιο για τους γονείς, κάντε κλίκ εδώ.
• Για να δείτε το ερωτηματολόγιο για τους μαθητές, κάντε κλίκ εδώ

Συγκεντρώσαμε όλο το υλικό και από τις απαντήσεις που έδωσαν τόσο οι γονείς, όσο και οι μαθητές, προέκυψαν τα παρακάτω γραφήματα:

            Απαντήσεις Γονέων                                  Απαντήσεις Μαθητών

                                            

ΠΗΓΗ Ε.Ο.Τ....ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

Νερό άγιο

Νερό άγιο, πηγή ζωής, νερό ευλογημένο,

των Θεών δώρο, με ηρεμία αναβλύζει.

Με μαγικές ιδιότητες τους αρρώστους θεραπεύει.

Νερό ζωής, νερό ευλογημένο.

Της  Άρτεμης οι κόρες ήρθανε εδώ,

αναζητώντας  τόπο πιο μαγευτικό.

Κι ο Απόλλωνας με τη μουσική

φέρνει σ’ αυτόν τον τόπο γαλήνη ψυχική.

Ρωμαίοι, Σπαρτιάτες, πλούσιοι και φτωχοί,

ήρθαν σε αυτήν την πόλη να δουν τη μάνα γη.

Κι ο Ασκληπιός ,θεός γιατρός,

το σπίτι του το έχτισε εδώ.

Σήμερα είναι θησαυρός για εμάς

και ευλογία για εσάς.

Λουτράκι είσαι τυχερό

προστάτεψε το ιαματικό νερό. 

                                            Θοδωρής

Το ιαματικό νερό είναι δώρο των θεών.

Είναι  ένα το ελαφρύ και ένα το βαρύ και τον κόσμο ηρεμεί.

Ήρθε και η Ήρα εδώ σ’ αυτό τον τόπο το μαγευτικό

και είδε το ιαματικό νερό να τρέχει από το βουνό.

«Το Δία πια θα αφήσω

εδώ στις Θέρμες θα καθίσω.

Θα χτίσω μεγάλο ναό,

την ησυχία μου να βρω.»

                Βικτωρία

Να και το ιαματικό νερό

που αναβλύζει από το βουνό!

Που τους αρρώστους θεραπεύει

και ηρεμεί και γαληνεύει.

Λένε κάπου μακριά

στα δάση τα πυκνά

ζούνε Υδριάδες

που τραγούδι θέλουν να πουν

μόλις το νερό μας πιουν.

                                            Μαρίνα

Είναι το ιαματικό νερό

βαρύ και ελαφρύ

και θεραπεύει

στη στιγμή.

                                            Σωτήρης

Ναϊάδες, Υδριάδες

‘Ήρα, Απόλλωνας, Ασκληπιός

είν’ ο τόπος μας μαγευτικός.

Τυχερή πόλη «Θέρμαι»

γιατρειά, γαλήνη, ηρεμία.

                                            Κατερίνα

Θεϊκή πηγή!

Δώρο Θεών,

βράχος μαγεμένος,

που σπίτι οι Υδριάδες βρήκανε.

Μαγευτικό νερό αναβλύζει

της μάνας γης το δώρο.

Η Θερμία η Αρτέμιδα

το λάτρεψε.

Ο Ασκληπιός το χρησιμοποίησε.

Θεϊκό νερό!

 Την πηγή αυτή

ο καθένας τη θαυμάζει.

Τέτοιο δημιούργημα η φύση

δεν έχει ξανακάνει.

Ρωμαίοι την πολιορκούσανε

και βασιλιάδες την θαυμάζανε.

Πηγή, θεϊκή πηγή, δώρο της φύσης.

                                            Αμάντα

Το ποτάμι που έγινε...λίμνη

Ο Υδρολόγος

                                         

 

Οι Υδρολόγοι μπορούν γενικώς να διακριθούν σε:

• «υδρολόγους επιφανειακών υδάτων»: που επικεντρώνονται στην παρακολούθηση, διαχείριση και προστασία των επιφανειακών υδάτων.

• «υδροβιολόγους»: που μελετούν την κατανομή, ροή και ποιότητα των υπόγειων υδάτων.     

Ο Παγοπώλης

Πριν από αρκετές δεκαετίες, τότε που δεν υπήρχαν ηλεκτρικά ψυγεία, όπως τα σημερινά, οι άνθρωποι  χρησιμοποιούσαν για τη συντήρηση των τροφίμων ένα είδος «ψυγείου» της εποχής, που έμοιαζε με ξύλινα ντουλάπια και λειτουργούσε με παγοκολόνες.

Τις παγοκολόνες αυτές προμηθεύονταν από ειδικά εργοστάσια κατασκευής πάγου (παγοποιεία) οι παγοπώλες, που γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι και τις πουλούσαν στις νοικοκυρές. Ως εργαλεία στη δουλειά του, ο παγοπώλης είχε το καρότσι για τη μεταφορά του πάγου, που είτε το έσπρωχνε ο ίδιος είτε το έσερνε κάποιο ζώο (γαϊδούρι, μουλάρι), και ένα πριόνι  για να κόβει τον πάγο. Πολλοί πελάτες του ζητούσαν μισή παγοκολόνα και με μία λαβίδα ή τσιμπίδα έπιανε τον πάγο και τον μετέφερε από το καροτσάκι στην πόρτα του σπιτιού. Πολλοί φορούσαν και γάντια για να μην παθαίνουν τα χέρια τους κρυοπαγήματα.

Στις μέρες μας το επάγγελμα του παγοπώλη έχει εξαφανιστεί. Και αυτό γιατί σήμερα έχουμε πλέον το ηλεκτρικό ψυγείο. Όσο για εκείνα τα παλιά ξύλινα ψυγεία πάγου και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν κάποτε οι παγοπώλες, μπορεί  να τα δει κανείς σήμερα σε κάποιο παλαιοπωλείο ή σε κάποιο  λαογραφικό μουσείο ως απλά μνημεία μιας περασμένης εποχής.

Παροιμίες με το νερό

Είναι σαν τα κρύα τα νερά.	Πίνω νερό στο όνομά του.
Βάζω νερό στο κρασί μου.	Φέρνω στα  νερά μου κάποιον.
Δε δίνει του αγγέλου το νερό.	Είπε το νερό νεράκι.
Ψαρεύει σε θολά νερά.	Ίσια βάρκα ίσια νερά.
Μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό.

Το καθρέφτισμα του Νάρκισσου και ο άτυχος Κύκνος

Η ζωή και ο θάνατος, οι δύο όψεις του νερού, είναι πολύ αγαπητό θέμα στην αρχαία ελληνική μυθολογία.

Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες είναι εκείνη του Νάρκισσου, του όμορφου νέου που ερωτεύτηκε το καθρέφτισμά του στα νερά με τέτοιο πάθος, ώστε βούτηξε για να το αγκαλιάσει. Η μορφή του ξεχάστηκε, έμεινε όμως αθάνατος ο μύθος του και το λουλούδι που πήρε τ’ όνομα του.

Παρόμοια ήταν και η μοίρα του άτυχου κύκνου που πνίγηκε ως άνθρωπος για να αναστηθεί ως αστερισμός και ως ένα από τα πιο όμορφα πτηνά του Ζωικού Βασιλείου.

Η ομορφιά περνάει και φεύγει, μας διδάσκουν οι αρχαίοι μ’ αυτούς τους μύθους, και το μόνο που μένει είναι η ανάμνησή της.